Iedereen wil gezond oud worden. Dus vinden we een verantwoorde leefstijl en een gezond voedingspatroon belangrijk. Maar wat is nou gezond? Voor de ene mens staat gezond gelijk aan minder: minder snoepen en snacken, matigen met calorieën. Voor de ander ligt het accent juist op meer: meer opletten op wat er in voeding zit, meer zelf koken en meer bewegen. Als het om bewerkte voeding gaat, dan slaat de balans door naar steeds minder bewerkt. Of zelf bewerken, als we naar de populariteit van kookprogramma’s en food vlogs kijken. Die kookprogramma’s en vlogs hebben nog een extra aspect aan zelf bereiden toegevoegd, namelijk het culinaire aspect. Eten moet niet alleen gezond zijn, het moet ook lekker zijn. Maar wat is nou lekker gezond?
Van verwenmomentjes naar altijd lekker
In de tijd van de Schijf van Vijf moest eten in de eerste plaats voldoende energie opleveren, met af en toe een kant-en-klaar verwenmomentje tussendoor. Ola speelde daar handig op in met de introductie van de Magnum als ultiem verwenmomentje, net als Unox met het Cup-a-Soup moment om 4 uur ’s middags. Inmiddels moet elke maaltijd een verwenaspect in zich hebben en tegelijkertijd verantwoord zijn, lees vers en gezond.
Onbekend maakt onbemind
Vers en onbewerkt zijn synoniemen geworden voor gezonde voeding. Als we al additieven toevoegen, dan moeten ze een natuurlijke en gezonde reputatie hebben. E-nummers en onbekende additieven zijn niet langer welkom op het etiket, zout en suiker mondjesmaat. De effecten zijn door de hele keten zichtbaar. De voedingsindustrie vermindert suiker- en zoutgehaltes en vervangt E-nummers door natuurlijke alternatieven. Retailers breiden hun aanbod van kant-en-klare ‘verse’ maaltijden uit, zonder onnatuurlijke smaak-, kleur- en geurstoffen. En de consument kookt meer zelf, met het gemak van kant-en-klare ‘verse’ ingrediënten. Worden we daardoor gezonder? Het beantwoorden van deze vraag heeft voorlopig geleid tot regelgeving en gekleurde etiketten die aangeven of iets gezond is.
Onzichtbare veiligheid gewenst
Nu ‘bewerkt’ in de perceptie van de consument ongezonder is, krijgen wij als industrie steeds vaker de vraag om onzichtbare conserveringstechnologie te leveren. Technologie die ervoor zorgt dat verse producten een paar dagen in het schap kunnen liggen of in een warme auto vervoerd kunnen worden, zonder dat de voedselveiligheid in het geding komt. Zonder dat er additieven op het etiket komen. En zonder smaakverlies. In het spanningsveld van zo min mogelijk additieven, zo lang mogelijk houdbaar en lang lekker, daar ligt voor ons als voedingsindustrie een enorme uitdaging. We hebben immers te maken met een kritisch omslagpunt van veilig vers naar onveilig houdbaar. Maar onzichtbare technologie is niet de enige oplossing, we zullen als industrie, A-merk producenten en retailers de consument ook zichtbaar bewuster moeten maken van de eigen verantwoordelijkheid om verse en onbewerkte producten veilig te bewaren en te bereiden. Als bestuurslid van het IFFI zet ik deze uitdaging graag op de agenda van dit netwerk.
Yama Products is lid van het Ingredients for Food Innovators netwerk, een Nederlands netwerk dat senior managers en professionals uit de voedingsingrediëntenindustrie verbindt en inspireert.