Eigenwijsheid is een gave

Mijn naam is Merel Rijnen, voedingsmiddelen­technoloog en eigenaar van Food Dynamics. Al van jongs af aan lag mijn interesse bij scheikunde, natuurkunde en biologie. 

Nadat ik heel wat blikjes had laten ontploffen, bekerglazen had gebroken en gasvlammetjes had aangestoken, leek de studie voedingsmiddelentechnologie aan de MAS en later aan de HAS, een logisch gevolg.

Tijdens mijn studie verbeterden mijn skills en leerde ik alles over de ‘onzichtbare laagjes’ in voeding. Want niets is wat het lijkt als het gaat om het samenstellen van recepten. Ieder ingrediënt is nauwkeurig afgewogen en heeft een functie in het eindproduct.
Na zeven jaar studeren droeg ik met trots de witte lab jas en in 2003 startte mijn carrière.

Productontwikkeling

Ik was erg geïnteresseerd in het vak productontwikkeling. Voornamelijk om de eerder genoemde ‘onzichtbare laagjes’ zichtbaar te maken. Het ontrafelen van de technologie die wordt toegepast op laboratoriumschaal en de aanpassingen die het op grote schaal nodig heeft in de fabriek.

Nadat ik een aantal jaren als R&D manager had gewerkt in de zoetwarenindustrie, werd ik zelfstandig ondernemer. Vanuit mijn innovatielab in Dongen ondersteun ik voedingsmiddelenproducenten met product- en procesontwikkeling.

'Laten we samen de toekomst "prutsend" ingaan'

En ook nu, breekt er nog wel eens een beker­glas, sta ik tot m’n knieën in de choco­lade of zit de bloem in mijn wenkbrauwen. Dat is niet alleen ontzettend leuk, maar ook part of the job.

Het motto ‘prutsen is de meest onderschatte fase van een creatief proces’, is voor mij dan ook op het lijf geschreven. Technologisch prutsen noem ik het ook wel, prutsen moet je durven. Zonder plan, gewoon doen! Want alleen dán worden die ‘onzichtbare laagjes’ juist zichtbaar.

Wie zegt dat borrelnootjes alleen gemaakt kunnen worden van pinda’s? Lolly’s niet gemaakt kunnen worden zonder suiker? Dat je met een gehaktballenmachine, ijsbolletjes kunt maken? Noem het eigenwijs, maar ik bewijs graag het tegendeel.

Prutsend de toekomst in

De wereld van voeding is enorm en wat mij betreft kunnen we nog veel van elkaar leren. Laten we samen de toekomst ‘prutsend’ ingaan, door het kruislings toepassen van technologieën uit álle categorieën. Waardoor we onze creativiteit behouden en nieuwe mogelijkheden en verbeteringen ontdekken op het gebied van duurzaamheid, de plastic soep en onze gezondheid.

Laten we ook vaker terugkijken naar het ambacht, daar waar het allemaal begon. Werken met ingrediënten uit het keukenkastje, clean label en bewerkingen. Waarbij de technologie juist zorgt voor houdbaarheid van een product en niet alleen voor de toevoeging van een ingrediënt.

Ik hoop over een aantal jaren nog steeds, nou ja zo nu en dan, tot m’n knieën in de chocolade te staan. Daarbij mijn enthousiasme over voedingsmiddelentechnologie over te dragen. Dan wel een ander te leren, hoe technologie kan worden toegepast.

Altijd op de hoogte blijven?